Choroby alergiczne, atopia i astma

Czteroletni Jaś był chorowitym chłopcem – zimą ciągle kaszlał, a gdy tylko się przeziębił, choroba szybko przeobrażała się w zapalenie oskrzeli lub zapalenie płuc często związane z atakami duszno­ści. Był ciągle na antybiotykach. Wiosną kapało mu z nosa, piekły go oczy, kichał. Nie mógł bawić się na podwórku z kolegami, bo szybko się męczył. Marnie przybierał na wadze. Jako niemowlę czę­sto miał wysypki i pokrzywki, później bardzo suchą skórę, która go ciągle swędziała. Po wielu wizytach na pogotowiu i u lekarza domowego Jaś został w końcu skierowany na badania do specjalisty chorób płuc. Okazało się, że cierpi na astmę, katar sienny i egzemę! Rozpoczęto leczenie rozkurczające oskrzela oraz antyalergiczne, rodzice postarali się o usunięcie jak największej liczby alergenów z domu – przede wszystkim oboje rzucili palenie! Teraz Jaś jest zdrowym i zadowolonym z życia, rozbieganym i wesołym chłopaczkiem, który już nie pamięta, jak często kiedyś chorował. Rozrabia nie gorzej od rówieśników i wcale nie potrzebuje antybiotyków.

Słowo ?alergia” określa nadwrażliwe reakcje organizmu na uczulają­ce elementy środowiska, „te uczulające czynniki nazywa się alergenami. Organizm alergika produkuje nadmiar przeciwciał przy napotkaniu na­wet niewielkich ilości alergenów, powodując w ten sposób objawy chorobowe: katar sienny, wysypki, ataki duszności oskrzelowej lub – najpoważniejsze ze wszystkich powikłań – wstrząs anafilaktyczny. Bar­dziej ogólne określenie ?atopia” odnosi się do wrodzonej skłonności do występowania u tej samej osoby różnych chorób alergicznych: aler­gii skórnych (egzemy, pokrzywki), kataru siennego, alergii pokarmo­wych lub astmy. Dla uczuleniowca alergenem może być niemal wszyst­ko, nawet zupełnie niewinne rzeczy, jak sierść ukochanego kota, puch w poduszce lub lekarstwo na katar.

Nasz system odpornościowy, zwany także systemem immunolo­gicznym, ma za zadanie rozpoznawać czynniki obce dla organizmu (tak zwane patogeny). Rozpoznawanie patogenów jest pierwszym etapem ochrony organizmu przed chorobami, które te patogeny powodują. Są nimi bakterie, wirusy, pasożyty, roztocza i wiele innych czynników śro­dowiskowych. Po przedostaniu się do organizmu podczas oddychania, przełykania, kontaktu ze skórą lub z błonami śluzowymi, a także przez wstrzyknięcie, patogeny napotykają armię komórek obronnych i prze­ciwciał, które wypowiadają im walkę: może ona przybrać postać za­czerwienienia wokół zadraśnięcia lub drzazgi, grypy z gorączką, albo, jeżeli patogen jest bardzo silny, poważniejszej choroby (nieżyt żołądka, zapalenie płuc, sepsa). Reakcja normalnego organizmu jest proporcjo­nalna: im silniejszy lub bardziej niebezpieczny patogen, tym jest gwał­towniejsza. Koniec walki następuje, gdy patogen zostaje usunięty lub zneutralizowany.

W przeciwieństwie do normalnego organizmu organizm alergika reaguje gwałtownie i nietypowo na obecność pospolitych czynników środowiskowych. Alergika mogą uczulać pyłki roślin, produkty żyw­nościowe (na przykład: jaja kurze, krowie mleko, truskawki, orzesz­ki ziemne – arachidowe, ryby, owoce cytrusowe), substancje doda­wane do produktów żywnościowych (barwniki, konserwanty), ko­smetyki, a także leki, zwłaszcza aspiryna i antybiotyki. Inne alergeny to na przykład dym tytoniowy, wyziewy przemysłowe lub środki che­miczne, które mimo iż są szkodliwe, także nie wywołują poważnych reakcji u większości ludzi. Nadwrażliwa reakcja organizmu alergika może przybrać postać objawów skórnych, jak: pokrzywka, opuchli­zna, egzema, zapalenie spojówek lub objawów oddechowych, jak: katar sienny, astma czy opuchlizna warg, gardła (przełyku, co może spowodować uduszenie). Bardzo rzadko kontakt z alergenem wywo­łuje ogólną niewydolność krążenia, czyli tak zwany wstrząs anafilak­tyczny, który może spowodować śmierć.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.