Od dawna wiadomo, że osteoporoza ma uwarunkowania genetycz­ne, jednak odszukanie właściwych jej genów jest bardzo trudne. Jeżeli uświadomimy sobie, ile różnorodnych procesów fizjologicznych bierze udział w normalnej budowie i modelowaniu tkanki kostnej, od razu sta­nie się jasne, że mamy do czynienia nie z jednym genem osteoporozy, lecz z dużą liczbą genów działających wspólnie lub osobno, w różnych okresach życia człowieka. Prawdopodobnie zaliczymy do nich geny związane z metabolizmem witaminy D, z syntezą i przemianą różnych hormonów (przede wszystkim hormonów płciowych, które pełnią ważną funkcję ochronną kości) i ich receptorów, geny różnych typów kolagenu (podstawowego białka budulcowego kości) oraz jego enzy­mów i wiele innych. Do tej pory odkryto jedynie polimorfizmy, czyli neutralne warianty receptorów witaminy D, jednego z tak zwanych czynników morfogennych kości oraz jednego z insulinopodobnych czynników wzrostowych, które albo zwiększają, albo zmniejszają ryzy­ko zachorowania na osteoporozę. Natomiast polimorfizmy innych ge­nów są związane z reakcją organizmu na leczenie osteoporozy.

Osteoporoza często występuje w rodzinie. Uwarunkowana gene­tycznie drobna budowa ciała sprzyja osteoporozie ze względu na niską masę szczytową kości, którą osiągają szczupłe kobiety.