TOCZEŃ RUMIENIOWATY UKŁADOWY

Toczeń rumieniowaty układowy jest bardzo poważną chorobą reu­matyczną. Najczęściej chorują na nią kobiety: na każdego chorego męż­czyznę przypada dziewięć chorych kobiet. W USA na toczeń cierpi jed­na na siedemset młodych kobiet rasy białej; kobiety pochodzenia afry­kańskiego chorują prawie trzy razy częściej. Na toczeń chorują także dzieci, choć o wiele rzadziej; przed okresem dojrzewania przewaga dziewcząt jest mniejsza. Toczeń występuje na całym świecie, lecz czę­stość jego występowania jest różna; o wiele rzadziej dotyka kobiety po­chodzenia azjatyckiego, równie rzadko bywa diagnozowany w Islandii i Szwecji.

Choroba zazwyczaj zaczyna się powoli. Pojawiają się zmiany na skó­rze oraz objawy spowodowane zajęciem specyficznych narządów – stawów, skóry, nerek, mózgu, serca, płuc, jelit. U ponad połowy cho­rych na policzkach i grzbiecie nosa pojawia się typowa wysypka w kształcie motyla. Występuje stała lub przerywana gorączka, utrata wagi i apetytu, bóle mięśni, anemia. Toczeń może przyjąć bardzo ostrą formę i mieć skutek śmiertelny.

Rozregulowany system immunologiczny w toczniu produkuje prze­ciwciała skierowane przeciwko jądrom komórkowym i innym częściom składowym własnych komórek. Antyciała te osadzają się w tkance łącz­nej danych narządów i powodują mobilizację innych części układu od­pornościowego, które podejmują zmasowany atak, a w jego wyniku na­rząd zostaje uszkodzony. Przyczyny rozregulowania układu odporno­ściowego nie są znane; być może są to infekcje (bakteryjne albo wiru­sowe), hormony (zwłaszcza estrogeny) lub promieniowanie słoneczne. Istnieje parę ważnych grup genów, które mogą przyczyniać się do roz­woju tocznia. Należą do nich geny układu zgodności tkankowej HLA, geny cytokinin, czyli komunikatorów między różnymi częściami układu odporności, oraz geny dopełniacza, czyli części układu odporności od­powiedzialnej za usuwanie zużytych przeciwciał z tkanek.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.