Ludność Polski – w ciągu wieków obiekt wielu najazdów, wojen oraz gwałtów – nie jest genetycznie oraz etnicznie jednorodna; wielonarodowościowy charakter Polski wynika także z objęcia jej granicami wielu narodów oraz z przyjmowania obcych osadników (na przykład Niemców, Holendrów, Szkotów). Mamy przodków niemieckich, litewskich, żydowskich, tatarskich, rosyjskich, białoruskich, ukraińskich czy nawet bardziej egzotycznych: szkockich, holenderskich, ormiańskich lub włoskich. W XX wieku do Polski napłynęły inne nacje, jak Wietnamczycy, Koreańczycy i inni. Ponieważ niektóre choroby występują częściej w określonych grupach etnicznych, warto wiedzieć, skąd pochodzą przodkowie. Na przykład nosicielami genu zwiększającego ryzyko zachorowania na raka jelita grubego jest 6% Żydów aszkenazyjskich (czyli właśnie polskich), a u 10% kobiet z tej grupy etnicznej występuje zwiększone ryzyko zachorowania na raka piersi (patrz rozdział 17. Nowotwory). Gen talasemii (anemii Cooleya) występuje u 6% ludzi pochodzenia śródziemnomorskiego (Włochów, Greków, Arabów – patrz rozdział 7. Grupy krwi, choroby krwi i skrzepy). Osoby pochodzące z grup odizolowanych (na przykład członkowie mniejszości religijnych lub mieszkańcy niektórych wysp lub terenów górskich) mogą być obciążeni nieco większym ryzykiem nosicielstwa rzadkich cech recesywnych. Nasze pochodzenie narodowościowe i etniczne możemy ustalić za pomocą rzetelnych badań genealogicznych.
KSIĘGI PARAFIALNE Z XVII-XX WIEKU (NOTA HISTORYCZNA)
Poniżej podaję współczesną interpretację zapisów z ksiąg metrykalnych od XVII do XX wieku przedstawiających przyczyny zgonu. Przykłady podane tutaj mają na celu zilustrowanie niedokładności ówczesnych określeń oraz trudności z postawieniem poprawnej diagnozy na ich podstawie.