GENETYCZNE PODŁOŻE PADACZKI

Badania epidemiologiczne wykazały, że ryzyko zachorowania na pa­daczkę u krewnych pierwszego stopnia osoby chorej wynosi ponad 5%. Jeżeli padaczka rozpoczęła się przed czternastym rokiem życia, to ryzyko zachorowania jest większe, niż gdyby pacjent zachorował po dwudziestym piątym roku życia (6% w porównaniu z 1%). Genetycz­ną predyspozycję do padaczki podkreśla fakt, że jeżeli zachoruje na nią jedno z bliźniąt jednojajowych (bliźnięta jednojajowe mają te same ge­ny), to ryzyko pojawienia się choroby przed dwudziestym rokiem ży­cia także u drugiego bliźniaka wynosi 60%. Dla bliźniąt dwujajowych ryzyko to wynosi zaledwie 10%. Bliźnięta jednojajowe niemal zawsze mają ten sam typ padaczki (w dziewięćdziesięciu pięciu przypadkach na sto).

Jeżeli jedno z rodziców cierpi padaczkę, to ryzyko, że jego dziecko odziedziczy chorobę, wynosi około 4%. Jeżeli w rodzinie na epilepsję choruje już jedno dziecko oraz jedno z rodziców, to ryzyko zachoro­wania na epilepsję następnego dziecka wynosi 10%, a jeżeli epilepsję mają oboje rodzice – 15%.

PADACZKA A CIĄŻA

Padaczka nie jest absolutnym przeciwwskazaniem do zajścia w cią­żę, lecz ciąża kobiet chorych na padaczkę powinna być prowadzona przez położnika specjalistę. Ponieważ niektóre lekarstwa przeciwpadaczkowe podwyższają ryzyko powstania wad wrodzonych u dziecka (przede wszystkim otwartej cewy nerwowej), kobiety z padaczką po­winny przyjmować wyższe dawki kwasu foliowego (4 mg dziennie) przed zajściem w ciążę i podczas jej pierwszego trymestru. Zapobie­ganie atakom padaczki podczas ciąży jest także bardzo ważne, ponie­waż każdy taki atak może prowadzić do uszkodzenia rozwijającego się płodu lub spowodować przedwczesny poród albo jego powikłania.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.