Padaczka, zwana także epilepsją, to choroba mózgu; padaczka nie jest chorobą psychiczną. Jej objawem są charakterystyczne ataki naprę­żenia ciała związane z drgawkami, ślinotokiem oraz utratą przytomno­ści. Typowy napad padaczki trwa zazwyczaj około 3-5 minut. Inne, nie­typowe ataki, to chwilowe znieruchomienie lub tężenie mięśni, utrata świadomości, czasami wykonywanie pseudonormalnych czynności. Nieraz może Wystąpić jedynie utrata kontaktu z otoczeniem lub bez­myślne wpatrywanie się w jeden punkt. Przyczyną ataku padaczki jest nagłe i jednoczesne wyładowanie elektryczne grupy komórek nerwo­wych, które normalnie nie pracują razem – elektryczny miniwybuch w korze mózgowej.

Na podstawie przekazów świadków możemy stwierdzić, że na pa­daczkę cierpieli: Fiodor Dostojewski, Graham Greene, Juliusz Cezar oraz Napoleon Bonaparte. W przeszłości epilepsja budziła lęk i grozę wśród naocznych świadków ataku, chorzy na nią byli uważani albo za wybrańców bogów, albo – wprost przeciwnie – za ludzi przeklętych, opętanych przez diabła. Lecz i współcześnie osoby chore nadal spoty­kają się z odrzuceniem, niezrozumieniem i izolacją. Zdarza się, że chcąc się ustrzec przed nieprzychylną postawą innych, chorzy lub ich rodziny nie informują o chorobie pracodawców lub nauczycieli, nara­żając się na brak opieki podczas ataku i na poważne komplikacje.

Padaczka rozpoczyna się najczęściej w dzieciństwie lub wczesnej młodości; pierwszy jej atak rzadko następuje w wieku średnim lub doj­rzałym. Pojawia się równie często u osób obojga płci. Może być cho­robą genetyczną, nawet jeżeli nie uwidacznia się w pierwszych latach życia, lub nabytą, spowodowaną urazami albo chorobami mózgu (za­palenie opon mózgowych, wirusowe zapalenie mózgu, wstrząs mózgu, niedotlenienie okołoporodowe, nowotwory mózgu i wiele innych). Jednorazowy atak padaczki nie wystarcza do postawienia diagnozy – taki atak może mieć miejsce w wielu różnych procesach chorobowych mózgu lub czaszki. Około pięciu do ośmiu ludzi na sto przeżywa poje­dynczy napad padaczkowy w ciągu życia, ale nie choruje później na pa­daczkę. O chorobie mówimy dopiero wtedy, gdy napady powtarzają się. Epilepsja może pojawić się w każdym wieku, lecz w ponad 80% wypadków rozpoczyna się przed dwudziestym rokiem życia. Spora­dycznie zdarza się, że pierwszy atak choroby występuje u osoby star­szej, powyżej sześćdziesiątego roku życia. Oblicza się, że w Polsce rocznie przybywa od dwunastu do piętnastu tysięcy chorych na pa­daczkę, a liczba osób, które wymagają systematycznego leczenia z jej powodu, wynosi co najmniej sto sześćdziesiąt tysięcy osób.