W zdrowym oku odbywa się stałe krążenie płynu śródocznego, któ­ry ożywia przejrzyste tkanki oka i utrzymuje prawidłowe ciśnienie śródoczne. Jaskra to ogólne określenie wielu jednostek chorobowych, których główną cechą jest podwyższenie ciśnienia płynu śródocznego.

Ciśnienie śródoczne, nazywane również wewnątrzgałkowym lub śródgałkowym, zależy od ilością cieczy wodnistej wypełniającej przed­nią i tylną komorę oka. Przedostając się poprzez otwór źreniczny do komory przedniej, ciecz wodnista odpływa przez tak zwany kąt prze­sączania, czyli tkankę o charakterystycznej porowatej strukturze, znaj­dującą się u nasady tęczówki. W prawidłowych warunkach fizjologicz­nych zachodzi równowaga między wytwarzaniem cieczy wodnistej a jej odpływem. Prawidłowe ciśnienie śródoczne waha się w granicach 14-26 mm Hg, przy czym mogą wystąpić wahania dobowe nie prze­kraczające jednak wartości 5 mm Hg. Zaburzenia stanu równowagi, najczęściej w postaci utrudnionego odpływu, prowadzą do wzrostu ciśnienia śródgałkowego, czyli do jaskry. Jaskra pierwotna to choroba uwarunkowana genetycznie, w przeciwieństwie do jaskry wtórnej, która może być spowodowana urazami oka, stanami pooperacyjnymi lub przewlekłymi chorobami ogólnymi.