Rozszczepienie wargi górnej jest spowodowane niepełnym zaskle­pieniem tak zwanych wyrostków nosowych z wyrostkiem szczękowym w szóstym tygodniu ciąży. Może ono być jednostronne albo obustron­ne, częściowe albo całkowite. W najcięższym przypadku może obejmo­wać górną szczękę w całości lub częściowo i powodować rozszczep podniebienia. Wada ta występuje u jednego lub dwu noworodków na tysiąc. Ryzyko, że rozszczepienie wargi i podniebienia uwarunkowane wieloczynnikowo wystąpi ponownie w tej samej rodzinie, wynosi 2-3%. Rozszczepienie wargi łatwo rozpoznać za pomocą dokładnego badania USG płodu od osiemnastego do dwudziestego tygodnia ciąży; rozpoznanie rozszczepienia podniebienia jest o wiele trudniejsze.

Rozszczepienie wargi to dla rodziców chyba najbardziej szokująca wada wrodzona – nie sposób go ukryć i wydaje się tak szpecące. Jed­nak bardzo łatwo je uleczyć chirurgicznie (osiągnięcia chirurgii pla­stycznej na tym polu są wspaniałe) i bardzo rzadko wiąże się z poważ­nymi chorobami genetycznymi (w przeciwieństwie do rozszczepienia podniebienia niezwiązanego z rozszczepieniem wargi). Mimo to zwią­zane z nim powikłania psychologiczne i emocjonalne mogą zakłócić normalny rozwój dziecka i spokój rodziny. Dlatego też jest bardzo ważne, w jaki sposób wada ta zostanie przedstawiona rodzicom zaraz po porodzie oraz jaką otrzymają pomoc, aby się do niej przygotować. Dzieci z rozszczepieniem wargi rozwijają się normalnie, są normalne i powinny być tak traktowane. Jeżeli wada ta zostanie rozpoznana pod­czas badania USG w czasie ciąży, to pomoc psychologiczna powinna być dostępna już wtedy, gdyż pozwoli ona rodzicom zaakceptować dziecko, które wygląda inaczej i które będzie wymagało operacji oraz specjalnej opieki.