Do osób z wysokim ryzykiem zachorowania na jaskrę z otwartym kątem przesączania zalicza się osoby z cukrzycą, nadwagą, niskim ciś­nieniem tętniczym oraz krótkowidzów. Chorzy z predyspozycją do ja­skry z zamknięciem kąta przesączania to osoby z wrodzonymi wadami budowy gałki ocznej lub z nadwzrocznością. U osób z predyspozycja­mi do powstania jaskry może ona wystąpić nagle (tak zwana jaskra ostra) i być spowodowana rozszerzeniem źrenicy wywołanym lekami, stanami emocjonalnymi lub złym oświetleniem.

ZAĆMA

Zaćma to zmętnienie soczewki ocznej. Może być chorobą wrodzo­ną lub nabytą. Zaćma występująca w obu oczach powoduje upośledze­nie wzroku, zwłaszcza u dzieci, i wymaga leczenia chirurgicznego. Po­nieważ u dzieci oko z zaćmą rozwija się nieprawidłowo, zaleca się jak najwcześniejsze leczenie.

Zaćma wrodzona może być schorzeniem samoistnym lub występo­wać jako część zespołu wad wrodzonych, wrodzonych niedoborów enzymatycznych lub w zespołach chromosomowych. Bywa wynikiem zakażenia różyczką, wirusem cytomegalii lub kiłą w pierwszych tygo­dniach ciąży. Może ją również wywołać nieodpowiednie żywienie w czasie ciąży, leki przyjmowane przez matkę lub promieniowanie jo­nizujące.

Zaćma samoistna bywa dziedziczona dominująco lub recesywnie; zespoły związane z zaćmą wrodzoną mogą być dziedziczone dominująco, recesywnie oraz być sprzężone z płcią. Może być także wynikiem choroby dziedziczonej wieloczynnikowo lub mitochondrialnie. Po­prawna diagnoza choroby lub zespołu chorobowego związanego z za­ćmą pozwala na prawidłowe oszacowanie ryzyka jej ponownego wy­stąpienia u następnego dziecka.