Inna teoria starzenia się opiera się na badaniach nad końcówkami chromosomów, czyli telomerami. Telomery składają się z DNA, który w tym miejscu ma bardzo specyficzny kod, oraz związanych z nim bia­łek budulcowych (tak zwanych histonów), na które ten DNA jest nani­zany. Te specjalne białka zapobiegają jego poplątaniu i przerwaniu pod­czas podziału komórkowego (prawie jak supełek, który na końcu motka włóczki zapobiega jej rozszczepianiu się). Z każdym podziałem ko­mórki telomery skracają się, aż w końcu, po pewnej liczbie podziałów, są już zbyt krótkie, aby poprawnie funkcjonować. Końcówki chromo­somów stają się wtedy ?lepkie”, zaczynają się plątać i zrywać podczas następnych podziałów komórki. Czasami dochodzi do sczepiania się różnych chromosomów i co za tym idzie, do zaburzeń w podziale ko­mórek. Zaburzenia w normalnej pracy i budowie telomerów przyczy­niają się do rozwoju nowotworów oraz chorób związanych z wiekiem. Aby zapobiec tym szkodliwym zmianom, normalna komórka rozpo­czyna proces apoptozy, czyli programowanej śmierci.