Występują u jednego noworodka na tysiąc. Wada ta częściej wystę­puje u chłopców. Leczenie polega na seryjnym rozciąganiu i unierucha­mianiu stóp tak długo, aż powrócą do normalnej pozycji w kostce; czę­sto stosuje się unieruchomienie stóp za pomocą gipsu. Bardzo rzadko trzeba podejmować leczenie operacyjne. Stopy końsko-szpotawe mo­gą być związane z różnymi zespołami wad wrodzonych. Jeżeli wada ta występuje pojedynczo, to ryzyko, że wystąpi ponownie w tej samej rodzinie (u następnego dziecka) wynosi 4,5%. Badania USG podczas ciąży pozwolą na wykrycie większości przypadków stopy końsko-szpotawej.

WRODZONE ZWICHNIĘCIE STAWU BIODROWEGO

Dysplazja stawu biodrowego występuje u jednego noworodka na tysiąc. Dzieci z reguły nie rodzą się z całkowitym zwichnięciem stawu biodrowego, lecz z predyspozycją do zwichnięcia, tak zwaną dysplazją panewki stawu biodrowego. Dysplazja stawu biodrowego występuje częściej u dziewczynek, u dzieci pierworodnych oraz u dzieci po poro­dzie pośladkowym. Ryzyko, że dysplazja stawu biodrowego wystąpi u następnego dziecka w tej samej rodzinie, wynosi 2-3%. Wady tej nie można wykryć przed porodem; konieczne są kliniczne badania stawu biodrowego po urodzeniu dziecka.

Bez odpowiedniego leczenia dysplazja może doprowadzić to trwa­łego kalectwa; jednak poprawna terapia zachowawcza prowadzi do kompletnego wyleczenia. Jedynie w wypadkach opóźnionego rozpo­częcia leczenia trzeba uciekać się do leczenia operacyjnego.