Zwężenie odźwiernika żołądka występuje u jednego do trzech no­worodków na tysiąc. Jest spowodowane przerostem mięśnia odźwier­nika między żołądkiem a dwunastnicą. Nie ujawniają go badania prena­talne. Objawami są chlustające wymioty, które zaczynają się w drugim lub trzecim tygodniu życia; występują po każdym karmieniu. Nieleczone zwężenie odźwiernika żołądka może doprowadzić do śmierci z po­wodu odwodnienia i zaburzeń gospodarki elektrolitycznej i kwasowej. Po rozpoznaniu jest stuprocentowo wyleczalne operacyjnie.

Tendencja do występowania zwężenia odźwiernika nie podlega pra­wom Mendla, ma za to bardzo charakterystyczny model dziedziczenia wieloczynnikowego. Badania w rodzinach, w których zwężenie odźwiernika wystąpiło w wielu pokoleniach, pozwoliły na ustalenie pewnych cech jego występowania. Zdarza się ono częściej u chłop­ców niż u dziewczynek i ryzyko jego ponownego wystąpienia zależy od płci chorego dziecka. Po urodzeniu dziewczynki ze zwężeniem odźwiernika prawdopodobieństwo urodzenia kolejnego dziecka z tą wadą wynosi 1:10, jeżeli będzie to syn, 1:25, jeżeli będzie to córka; po urodzeniu syna ze zwężeniem odźwiernika ryzyko wynosi 1:33, jeżeli będzie to chłopczyk, i 1:13, jeżeli będzie to dziewczynka. Jeśli matka cierpiała na zwężenie odźwiernika jako dziecko, to ryzyko, że jej syn urodzi się z tą wadą, wynosi prawie 20%, a dla córki – 7%. Praw­dopodobieństwo odziedziczenia tej wady po ojcu jest o wiele niższe.